بغض نشکسته می زند فریاد
تنهایی ، آرامگاه جاوید من است و درد و سکوت ، همنشین تنهایی منبغض نشکسته می زند فریاد
تنهایی ، آرامگاه جاوید من است و درد و سکوت ، همنشین تنهایی مناز زندگانیم گله دارد جوانیم
از زندگانیم گله دارد جوانیم
شرمنده ى
جوانى از این زندگانیم
دارم هواى صحبت یاران رفته را
یارى
کن اى اجل که به یاران رسانیم
پرواى پنج روز جهان کى کنم که عشق
داده
نوید زندگى جاودانیم
چون یوسفم به چاه بیابان غم اسیر
وز دور
مژده ى جرس کاروانیم
گوش زمین به ناله ى من نیست آشنا
من طایر
شکسته پر آسمانیم
گیرم که آب و دانه دریغم نداشتند
چون میکنند با
غم بى همزبانیم
اى لاله ى بهار جوانى که شد خزان
از داغ ماتم تو
بهار جوانیم
گفتى که آتشم بنشانی، ولى چه سود
برخاستى که بر سر
آتش نشانیم
شمعم گریست زار به بالین که شهریار
من نیز چون تو
همدم سوز نهانیم
استاد شهریار
روز مادر بر تمام مادران صبور و نستوه مبارک باد
که کند مـــــــــــــادر تو با من جنگ
هر کجا بیندم از دور کـــــــــــــــــند
چهره پر چین و جبین پــــــر آژنگ
با نگاه غضب آلــــــــــــــــــــود زند
بر دل نازک من تیر خــــــــــــدنگ
از در خانه مرا طـــــــــــــــــرد کند
همچو سنگ از دهن قـــــــــلماسنگ
مادر سنگ دلت تا زنــــــــــــده ست
شهد در کام من وتست شـــــــــرنگ
نشوم یک دل و یک رنگ تــــــو را
تا نسازی دل او از خــــــــون رنگ
گر تو خواهی به وصالم بــــــــرسی
باید این ساعت بی خـــوف و درنگ
روی و سینه ی تنــــــــــــگش بدری
دل برون آری از آن سینـه ی تــنگ
گـــــــــرم وخونین به منش باز آری
تا بـــــــرد زآینه ی قلبــــــــــم زنگ
عــــــــاشق بی خـــــــــــرد ناهنجار
نه بل آن فاسق بی عصمت و نــنگ
حــــــــرمت مادری از یـــــــاد ببرد
خیره از بـــــــــــاده و دیوانه زبنگ
رفت و مـــــــــادر را افکند به خاک
سینه بـــــــدرید و دل آورد به چنگ
قصد سر منزل معشوق نــــــــــــمود
دل مـــــــــادر به کفش چون نارنگ
از قضا خورد دم در به زمــــــــــین
و انـــــــــدکی سوده شد او را آرنگ
وآن دل گرم که جـــــــــان داشت هنوز
اوفتاد از کف آن بی فــــــــــــرهنگ
از زمین باز چو برخـــــــاست نمود
پی بــــــــــــــــــــــرداشتن آن آهنگ
دید کز آن دل آغشته به خـــــــــــون
آید آهسته بـــــــــــــــرون این آهنگ
آه دست پسرم یافت خــــــــــــــراش
آه پای پسرم خــــــــــــورد به سنگ
ایرج میرزا
فریاد
مشت می کوبم بر در
پنجه می سایم بر پنجره ها
من دچار خفقانم
خفقان
من به تنگ آمده ام از همه چیز
بگذارید هواری بزنم
ای
با شما هستم
این درها را باز کنید
من به دنبال فضایی می گردم
لب بامی
سر کوهی دل صحرایی
که در آنجا نفسی تازه کنم
آه
می خواهم فریاد بلندی بکشم
که صدایم به شما هم برسد
من به فریاد همانند کسی
که نیازی به تنفس دارد
مشت می کوبد بر در
پنجه می ساید بر پنجره ها
محتاجم
من هوارم را سر خواهم داد
چاره درد مرا باید این داد کند
از شما خفته چند
چه کسی می آید با من فریاد کند ؟
فریدون مشیری
زلف پریشان
شانه بر زلف پریشان زده ای به به به
دست بر منظرۀ جـان زده ای به به به
صف دل ها همه بر هـم زده ای ماشاءاله
تا به هم آن صف مژگان زده ای به به به
گر که عابد شود آشفتۀ مویت، چه عجب؟
گول صد مرتبه شیطــان زده ای به به به
آفتاب از چه طرف سرزده امروز، که سر
به من بی سر و سامــان زده ای؟ به به به
صبح، از دست تو پیراهن طاقت زده چاک
تــا سر از چــاک گریبــان زده ای به به به
من خراباتیم، از چشم تو پیداست که دی
بـاده در خلـوت رنــدان زده ای به به به
تن یک لائی من، بازوی تو، سیلی عشق
تو مگر رستم دستــان زده ای ؟ به به به
رخ چون آیۀ رحمت ز می افروخته ای
آتش ای گبر بـه قــرآن زده ای به به به
عارف این گونه سخن ازدگران ممکن نیست
دســت بــالاتـــر از امکــان زده ای به به به
عارف قزوینی
بغض شکسته
دوران نقاهت خیلی سختی رو داشتم و احتمالا چند روزی هم ادامه داشته باشه. اما به نسبت هفته هایی که نبودم بهترم. نبودنم را ببخشایید. علیرغم میل باطنی بدلیل دستور اکید پزشک استفاده از کامپیوتر و اینترنت و موبایل برایم ممنوع بود. حتی تلویزیون هم بصورت روزی ۳-۲ ساعت در اختیارم بود. امروز هم دزدکی آمده ام و باید زود برگردم. این چند وقت کتاب و آثار استاد شجریان و همایون تنها مونس من بودند. تصمیم دارم به مرور تصنیف ها و ترانه های این دو بزرگوار را در اینجا قرار دهم.
بدلیل رعایت کپی رایت کیفیت آهنگ ها کمی پایین است ولی ارزش هزاران بار گوش کردن را دارد.